یه آدمی از جنس حوا!
مثل همه شما!
فقط یه کمی لطف خدا بیشتر شامل حالم شده و در نتیجه هرروز با فریاد و فغان یادش می کنم!هر روز که چه عرض کنم هر لحظه!
چند سالی است که به شدت درگیر مشکلاتی هستم.یه بخشیش اصلا تقصیر من نبوده.یعنی اصلا نفهمیدم چطور بر سرم اومد و به طبع اون دارم سالیان سال در جای خودم دست و پا می زنم.و طوری که می خوام نمیتونم که به جلو حرکت کنم!
حالا زندگیم پر شده از انواع آرزوها...و دارم تلاش می کنم که بهشون برسم
سرعت حرکتم بسیار کمه.....کاملا لاک پشتی
دیگه می مونه لطف خدا که چقدر شامل حالم بشه تا بتونم تو روزهای باقیمونده برسم به آنچه دلم می خواهد!